Deniz'e kız kuzen geliyor...

Geçen hafta teyzemiz aradı ve müjdeyi verdi kız bebek geliyormuş

Çok sevindik Deniz'e kız kuzen geliyor , heyecanla doğmasını bekliyoruz....


Bugün Deniz'in küçülen kıyafetlerini ayırdım , yeni doğacak miniğimize göndereceğiz en yakın zamanda:)

Uyku eğitimi....

Uyku eğitimi hamilelikten itibaren ençok kafamı kurcalayan , hakkında en fazla okuduğum konuydu hep.

Deniz doğduktan sonra ilk zamanlarda ya memede uyuyordu ya kucağımızda .Hatta dedesinin göbeğinde uyumaya bayılıyordu:)

Bu şekilde 2 ay devam ettik açıkçası endişeleniyordum ama doktorumuzun "Tadını çıkarın sonrasında bu şekilde istesenizde uyumayacak " tavsiyesini dinledik.İyiki de o günlerinin tadını çıkarıp koynumuzda uyutmuşuz miniğimizi diye düşünüyorum şimdi

Sonrasında memede de uyumamaya başladı sadece kucağımızda pış pışlayarak ya da ninni söyleyerek ona aldığımız müzik cd'lerini de dinleyerek uyumaya devam etti.

Ancak geçen ayki kontrolümüzde doktorumuz artık uyku eğitimine başlamamız gerektiğini söyledi ben hemen o hafta uyku eğitimi hakkında okuduklarımı da gözönüne alarak denemelere başladım ama ağlamalarına dayanamadım ve pes ettim eski yöntemle uyutmaya devam ettim.

Ancak artan kilosu ile birlikte Deniz'i özellikle gece uykusuna yatırmak işkence haline gelmeye başladı . Bu ayki kontrolümüzde doktorumuzun tekrarlayan uyarısı ile tekrar kendi kendisine uyuması için bu sefer kararlı olmaya karar verdik.

Bu hafta başında bakıcı ablamıza da artık Deniz'i kucağa almadan uyutmasını tembihledim.Açıkçası benim ilk denemem de Deniz 1 saat ağladı ve uyudu ağlamasına çok zor dayandım

Daha sonraki günler ağlamalar oldukça azaldı uykuya dalana kadar yanında oturuyoruz ve pışh pışhlıyoruz o da yatağında kendi başına artık uyuyabiliyor....

Daha sonraki aşamamız odada daha uzak bir yere oturmak ya da yatağa yatırdıktan sonra odaya arada girip çıkarak uyumasını sağlamak olacak sanırım son noktada yatağına yatırıp iyi geceler öpücüğünü verip odadan ayrılmak ...Bu şimdilik sadece hayal tabiii :)

4 aylığız...

Ne kadar hızlı geçiyor zaman , 4 ay oldu tontiğimin ilk hallerini artık tam olarak hatırlayamıyorum fotoğraflara bakıyorum ve ne kadar değişmiş büyümüş olduğunu görünce inanamıyorum...

Bu ay artık iyice sosyalleşti miniğim bizimle sürekli iletişim içinde , birlikte ufak çaplı gezmelere başladık

Doktor kontrolümüzde kilomuz 6800 gr, boyumuz 66 cm olmuştu, bu ay yine aşı vardı ama miniğim hiç sesini çıkarmadı bu sefer aşı oldu mu olmadı mı anlamadık :)

İlk yolculuk deneyimi...

Denizimle ne zamandır Aydın'a annemleri ziyarete gitmeyi istiyordum , biraz kendine gelsin düzenimiz otursun derken 3, 5 ay oldu.
Doktorumuzun da tavsiyesi ile uçakla gitmeye karar verdik sabah en erken saate bilet aldık böylece hem miniğimizin kalkış saatine de yakın olur hem de uçak daha tenha olur diye düşündük
Cumartesi sabah 6: 45 uçağı ile izmire uçak üzere evden çıktık miniğim çok sakindi uçağa binince ilk sabah öğününü vermeye başladım ve uyumaya başladı , uçak kalktıktan sonra uyandı ama hiç sesini çıkarmadı.inişe yakın yeniden uyumaya başladı. Açıkçası ben de babamızda gergindik çok şükür miniğimiz çok rahat bir yolculuk yaptı ..."Miniğim benim sen böyle sakin rahat olursan seninle her yere gideriz biz" ....

Bakıcı ablamızla karşılaşma....

Sakine abla başladı ona miniğimin odasını, eşyalarının yerlerini gösterdim , düzenimizi az çok anlattım. Miniğimizi çok sevdi onunla bol bol konuştu sıra uyumaya gelince kıyametler koptu bana baka baka acı acı ağladı tatlım benim... Bir süre müdahele etmeyip gözünün önünden uzaklaştım ama içim de rahat değildi o ağlarken

Sonunda ağlamasına daha fazla dayanamayıp bu seferlik ben uyuttum. Neyseki ertesi gün miniğim alışmaya başladı ve sanırım sevdi ablasını

3 aylığız...

Bu ay Deniztoşumun kilosu 6300 gr, boyu da 62.5 cm olmuş , ne kadar da hızlı büyüyor daha birkaç ay önce kucağıma sığarken şimdi kucağıma sığmıyor miniğim.Artık miniğim ana kucağına oturup mutfakta yanımda oyalanabiliyor; ben ona ne yapıyorsam onu anlatıyorum dikkatlice beni dinliyor komik sesler çıkarıp kahkahalar atıyor.

Uyku saatlerimiz de daha bir düzene girdi akşam da saat 21:00'de yatırmayı alışkanlık haline getirmeye başladık başta direnen tontiğimiz şimdi kuzu kuzu bu yeni düzene ayak uyduruyor.

Mayıs başında işe başlayacağım için bakıcı teyzemizi aramaya başladık. Başvurduğumuz firma bize 2-3 gün içinde geri dönüş yaptı ve Sakine ablamızla tanıştık .Şuan için herşey olumlu görünüyor .Ablamız Şubat ikinci haftasından itibaren yarım gün geliyor olacak bende biraz dinlenme şansına kavuşmuş olacağım.Umarım tontiğimiz de beğenir bakıcı ablasını...

2 aylığız...

Bu ay miniğimiz bizimle daha çok iletişime geçti ilk gülüşünü görmek dünyalara bedeldi .Şimdi keyfi yerindeyse her fırsatta gülümsüyor içimizi ısıtıyor meleğimiz
2. ay doktor kontrolümüzde herşey yolunda gitti kilomuz 5600 gr, boyumuz 60 cm olmuştu . Miniğimize rota, karma aşılar yapıldı aşı yapılırken canı çok yandı çok ağladı
Buna rağmen akşam ateşi çıkmadı ve mızmızlık yapmadan kolayca uyudu minik oğlum:)

Bu ay içinde babaannemiz mevlüt işini çok güzel bir şekilde organize etti, Aydın'dan anneanne ve dedemiz de geldi ve 40 mevlüdünü yapmış olduk

1 aylığız...

Bugün 13 Aralık miniğimizin 1. ayını kutladık babası gidip pasta aldı, dedemiz de bizdeydi. Pasta kestik fotoğraflar çektirdik...
1 ayda artık birbirimize alıştık anne ve baba olarak daha bir kendimize güvenir olduk.

Miniğimle heran birlikteyiz hiçbir anını kaçırmak istemiyoruz , ondan azıcık ayrı kalsam deli gibi özlüyorum.Babamız eve koşarak geliyor sabahları meleğimizden ayrılmak istemediği için bazen servisi kaçırıp arabayla işe yetişiyor:)

Sabahları kedi gibi gerinerek uyanıyor minişim bayılıyoruz o hallerini seyretmeye , teyzemiz "arı maya" ismini taktı gerçekten arımaya gibi kıvrılıyor çok tatlı:)

Bazen oburluğundan dolayı obiliks diyoruz , bakalım daha ne isimler takacağız miniğim sana ...

İlk 20 günlük süreç...

Bu süreç içerisinde evimiz halen kalabalık anneanne ve dedemiz zaten bizdeler , haftasonları da halamız , babaanne ve dedemiz geliyor
Bütün ilgi minişte , herkes onu görünce çığlık çığlığa meleğimse şaşkın şaşkın gözleriyle bakıyor etrafa
Ben bazen çok mutluyum, bazen hüzünlüyüm sanırım lohusalıkta normalmiş bunlar, bazen sütüm yetmiyor mu diye endişe ediyorum babamız beni rahatlatıyor ...
Annenannemiz 20. günümüz için dedemize 20 tane taş toplattı o taşların olduğu suyla önce miniğimiz yıkandı kalanıyla da ben yıkandım böyle bir adet varmış:)

İlk aşımız...

ikinci doktor kontrolümüzde daha rahattık kilomuz 4800 gr, boyumuz 56 cm olmuş çok sevindik
bu kontrolde miniğimizin aşısını da yaptırdık ,cesur oğlum sadece aşı olurken ağladı benim içim acıdı oğluşum ağlarken; neyseki hemen çok çabuk sustu
Bakalım gelecek ay aşı yapılırken de bu kadar cesur olacak mı miniğimiz

Doktorumuzla tanışma....

Bugün doktorumuz Yıldız hanım'la tanıştık çok pozitif sevecen bir kadın hemen kendisine ısındık , miniğimizin de hiç sesi çıkmadı doktor teyzesinin yanında
Doktor teyzemiz kilo ve boy ölçümlerimizi aldı , doğru emzirme pozisyonunu gösterdi, herşey yolundaydı miniğimiz iyi besleniyor görünüyor
Bu hafta gaz sancılarından çok çekmiştik ancak bunlar zaman zaman olacak görünüyor , doktor teyzemizin bize ilaç dışında da önerileri oldu içimiz biraz daha rahatladı

İlk haftamız...

Yavaş yavaş anne olmayı öğreniyorum ilk banyomuzu anneannemiz yaptırdı ondan sonrakini ben.Tedirgindim ama sanırım başarıyla geçtim bu sınavı da...
Oburca emmeye çalıştığın göğüslerim çok acı veriyor göğsümü ilk ağzına aldığında bir çığlık atıyorum ama bir yandan seni beslemek dünyanın
en güzel duygularından biri...
Dikişlerim henüz tam iyileşmediği için seni güçlükle tutup emziriyorum bazen dikişlerimi unutup dikkatsiz hareket ettiğimde canımın acısından basıyorum çığlığı:)
Geceleri pusetinde bizim odamızda yatıyorsun en ufak bir ses çıkarsan fırlayıp kalkıyoruz sana birşey oldu mu diye ...
Hayatımızın tam ortasına yerleştin miniğim seni çok seviyoruz her geçen gün sevgimiz devleşiyor

15/11/2009-Hastaneden çıkıyoruz...

15 Kasım sabahı çıkış işlemlerimizi tamamladık ve nihayet evimize geldik
Meraklanıyordum acaba evde işler nasıl gidecek miniğimiz evde yine sakin olacak mı:) diye
Eve girdiğimizde evde herkes bizi sabırsızlıkla bekliyordu aslında seni bekliyorlardı bizden çok:)
mutfakta güzel yemekler pişti, ailecek yemekler yendi ,miniğimiz odasına yerleşti
Hoşgeldin miniğim evine seni ne kadar özlemle beklemişiz , şimdi evde olmana inanamıyorum:)

14/11/2009-Hastane günlüğü...

Hastanede 2 gün kalacağız ilk gece annem ve Burak'la kaldık , bu gece Elifcim ve Burak'la kalacağız.Minik Deniz genelde uyuyor ve sakin
Benim ilk günüm yatarak geçti bacağımdaki uyuşukluk ancak akşam açılabilmişti ancak bugün artık yürüyebiliyorum ve dikişlerim daha rahat
Emzirmek beni bayağı zorluyor ama sarılık olmaması için sürekli beslemem gerekiyor
Doğum fotoğrafçımız Pemre Hanım gelip genişleyen ailemizin güzel fotoğraflarını çekti, fotoğrafları sabırsızlıkla bekliyoruz
Sana bakıyorum hiç yeni doğmuş bebeğe benzemiyorsun sanki konuşuverecekmiş gibi bakıyorsun :)Seninle sürekli içiçeyiz ama bazen uykuya yenik düşüyor kapanıveriyor güzel gözlerin
yarın evimizde olacağız bakalım neler olacak...

13/11/2009- Deniz'imiz doğdu...

Miniğimize kavuşmak istiyoruz ama o bir türlü gelmek istemiyor 40 hafta +2 günümüz dolduğu gün miniğimiz normal doğum pozisyonundan çıkmış ve kordonunu boynuna dolamış durumdaydı , doktorumuz normal doğum istediğimiz için en fazla 3 gün daha bekleyebileceğini söyledi.İstersek hemen sezeryanla alabileceğini de ekledi.
Anlaşılan miniğimizin doğmaya niyeti yoktu içerisi çok rahattı:)
O gün kendisiyle konuştum "bak Deniz'cim dedim ya sen isteğinle çık ya da seni cuma günü zorla benim karnımdam alacaklar" :)
Aşkımla konuşup beklemeye karar verdik ancak bu süreç çok sancılı oldu kalbi atıyor mu hareket ediyor mu diye sürekli endişe ederek cuma gününü bekledik hala sancılarım başlamayınca, cuma sabahı sabah 06:30 gibi hastaneye yatış işlemlerimizi başlattık Miniği doğar doğmaz görmek istediğim için epidural sezeryanla doğumu tercih ettim .
Ameliyathanede heyecanım iyice arttı ancak canım kocamın doğuma benimle girmesi beni çok rahatlattı .Nerdeyse 5 dk sonra Deniz'in ağlama sesini duydum ve 1-2 dk sonra miniğimizi bize gösterdiler
Bu inanılmaz birşeydi işte ona kavuşmuştuk ne kadar güzeldi, yumuk yumuk , pespembe ve sağlıklı... Gözyaşlarımızı tutamadık
Doğumda teyzemiz, halamız, anneanne ,babaanne ,dedelerimiz ve sevgili dostlarımız Öznur ve Mesru da yanımızdalardı ve
sevincimizi ,heyecanımızı bizimle paylaştılar sonrasında da birçok
dostumuz telefonla aradı,sms attı, hastaneye gelip gittiler.
Bizimle bu güzel ve mucizevi olayı paylaşan herkese çok teşekkürler

Minik bebeğim hayatımıza hoşgeldin meğerse tek eksik senmişsin şimdi tamamlandı ailemiz ...